ضرایب انتشار

مطابق با استانداردهای بین المللی زمانی که برای منابع آلوده کننده اندازه‌گیری مستمر و مستقیم وجود ندارد می‌بایست از ضرایب انتشار استفاده کرد. اگر چه مطابق پیشنهاد EPA استفاده از ضرایب انتشار در مواردی حتی بهتر از اندازه‌گیری است. برای مثال در شرایطی که درصد زیادی از مواد به اتمسفر رها می‌شوند( بادبردگی، تبخیر حلال و...) استفاده از ضرایب انتشار بهترین گزینه است اما در مورد فرآیندهایی که مواد خام مصرف شده یا به صورت شیمیایی واکنش داده و ترکیب می‌شوند یا فرآیندهایی که سهم انتشار به اتمسفر حین فرآیند کم بوده و درصد کمی از  کل پروسه را دارد، استفاده از ضرایب انتشار موجب خطا خواهد شد.

مطابق پیشنهاد EPA شرایط لازم برای استفاده از ضرایب انتشار عبارت اند از:

1. تعیین انتشار از منابع در مدت زمانی طولانی مد نظر باشد و پیک‌ها مد نظر نباشند.
2. نوع منابع، دستگاه‌های کنترلی، مواد خام ورودی مشخص باشند.
3. داده های استفاده شده برای تعیین ضرایب انتشار به روز باشند.

طبیعتاً در هنگام استفاده از ضرایب انتشار خطا ایجاد می‌شود و استفاده از ضرایب انتشار ریسکی در پی دارد که باید در مقابل هزینه های زیاد اندازه گیری ها ارزیابی شود. از آنجایی که استفاده از ضراب انتشار دارای ریسک مخصوص به خود است از این رو سازمان EPA به رده‌بندی ضرایب انتشار پرداخته است که شامل A تا E بوده که نشان دهنده قابلیت اعتماد پذیری ضرایب می‌باشد.

استفاده از مطالب  ذکر منبع بلامانع است.